Met een beetje hulp

Een schitterende, diepglimmende sjaal kreeg ik van iemand cadeau. Zo synthetisch als maar kon. Dat dat een hele toer zou worden om die met de hand met wol tot nunovilt te verwerken wist ik meteen. De wol gleed gewoon van de stof af. Dus nam ik een drastische maatregel.
Ik legde de sjaal op een lap oranje naaldvilt, strooide er wat slechte wasmachinezeep op (niet van die zeep die je vezels beschermt), draaide het geheel (natgemaakt) in bubbeltjesplastic en bond er een stevig touw omheen. Toen samen met nog wat probeersels en wat tennisballen voor extra gebonk in de machine. Op 60 graden wassen en 1200 toeren centrifugeren, kortom alles wat je met een wollen trui vooral niet mag doen. Na twee uur draaien: voila! Prachtig ingevilt. Helaas overleefde het bubbetjesplastic het niet. Het was zonderbubbeltjesplastic geworden.
En een andere sjaal die ik ook meteen viltte werd foeilelijk doordat de kleur van het naaldvilt de oorspronkelijke kleur van de sjaal vlak maakte. Dus het blijft voorlopig experimenteren wat goed werkt en wat niet. Maar voor deze lap ga ik ooit een heel speciaal project bedenken. Vooralsnog mag hij op de stoel hangen om van te genieten.

Paardenhaar

Van het haar van pony Roosje viltte ik een broche voor haar baasje:

Een nieuwe tas

Bijna Pasen, dus dan moet je nieuwe kleren en zo, leerde ik vroeger. Een nieuwe tas kan ook. En bij Pasen hoort zonnig geel en bloedrood.

Vilten met paardenhaar

Men neme: een buurpaard uit het dierenweitje om de hoek, net na de winter, een enthousiast paardenmeisje en een borstel. Borstelen, borstelen, borstelen maar.
Het haar daarna wassen in een sopje met afwasmiddel of zo, tot het niet meer stinkt. Dan buiten in de zon te drogen leggen (duurt lang!) en niet protesteren als de meesjes wat voor hun nestjes komen stelen. Dan een poging doen om te vilten. Dat valt nog niet mee.

Ik heb steeds een bergje haar of haar met wol in een deksel van een augurkenpot gedaan. Onder de kraan houden, druppeltje afwasmiddel erop en wrijven en draaien maar.
Het ene rondje is van puur paardenhaar, maar dat haar heeft weinig weerhaakjes, dus vervilt wat lastig. Het wordt erg stug. De andere rondjes zijn van paardenhaar vermengd met paarse of witte wol. Dat levert wel een leuk resultaat op. In ieder geval leuk genoeg om er eens verder mee te experimenteren. Niet voor kleding, want het wordt hard en stug. Maar voor een kunstobject met bijvoorbeeld allerlei natuurmaterialen zie ik wel mogelijkheden.
(Wordt vervolgd, als het paard nog eens stil wil staan).

Voor een jarige

Een broche voor een speciale verjaardag.

Helaas mislukt

Op een cursusavond mislukte een vaas in wording vreselijk. Maar niet getreurd, na wat lapwerk werd het toch nog een fleurige vaas. Die ook nog dienstdoet als nachtlampje!

Een wikkelrokje

Voor een lief klein meisje, een lief klein wikkelrokje: