Ik kreeg van iemand ooit een zakje overgebleven wolstukjes.
Te klein om ook maar iets mee te doen behalve eventueel iets opvullen (daarom
kreeg ik ze natuurlijk ook). Ik mengde het geheel op een mengbord tot een soort
van werkbare pluizen. Viltte die toen aan de voorkant en achterkant aan een
stuk oud katoenen gordijn (dat ik weer van iemand anders kreeg) met de
bedoeling er een tasje van te maken. Het werd een onhandelbare lap. Toen ik
deze week weer eens mijn naalden kwijt was, viel het kwartje: het moest een
keurig naaldenopbergmapje worden en zo geschiedde. Alle naalden netjes bij
elkaar en als ik het in mijn tas stop is het zo dik dat de naalden me niet
steeds prikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten